De uitslag is bekend. Ruth Peetoom en Sjaak van der Tak gaan door. Voor hen uiteraard de felicitaties.

Geen van de andere kandidaten kwamen boven de 6 procent, waarbij Ton iets van 100 stemmen meer kreeg dan Martijn op een totaal van 18000 stemmers, minder dus dan 25% van het totaal aantal leden. Aangezien meer dan een week voor het sluiten van de stemming het percentage al rond de 20% stond, lijkt het er op dat de grootste klap direct al in de eerste week en dagen werd gemaakt en erg bepaald werd door het mediabeeld van de twee favorieten. Jammer voor de vier andere kandidaten, maar het lijkt alsof ze nauwelijks een echte kans hebben gehad. Een zure les voor de volgende voorzitterscampagne - selecteer alleen maar 'bekende' kandidaten of alleen 'onbekende' kandidaten. Immers, bij een campagnetermijn van minder dan vier weken kan een onbekende kandidaat nooit voldoende naamsbekendheid opbouwen, zeker niet als je al vroeg de mogelijkheid opent om te gaan stemmen. Jammer voor Ton, Martijn, jan en Ronald, want zeker in de laatste week begon het beeld wat te kantelen. Ik leef met ze mee.

Een andere weging is de vraag of een kleine 25% nu een hoge opkomst is of niet. Het lijkt wat hoger te zijn dan bij de vorige voorzittersverkiezingen, maar echt veel is het niet. Gelet op de volle zalen en alles er omheen zal ik niet degene zijn die zegt dat de voorzittersverkiezing niet leefde, maar kennelijk moeten we er nog steeds aan wennen om het op deze, wat anonieme, manier te doen. De vraag is natuurlijk of de slotronde een ander beeld te zien zal geven. Het zijn twee heel verschillende kandidaten, die ook wat polariserend op elkaar werken. Daarbij kunnen degenen die op het congres van 2 april aanwezig zijn dan nog hun stem uitbrengen, wat ook goed is voor de betrokkenheid. We zullen het zien.

Deze ronde blijf ik niet op het hekje zitten. Mijn voorkeur gaat uit naar Ruth. Ik vind het vreselijk belangrijk om de volle breedte van de partij weer te pakken, dus ook de 32%-ers. Als iemand die brug kan slaan is zij het. Ik hoop dat - ook als er nog spanning mocht zijn tussen de regeringsvleugel en de tegenbeweging - het huis van de partij bij haar weer open genoeg zal zijn om iedereen weer binnen te laten lopen voor een borrel en een stevig gesprek. Ik zie haar ook goed in staat om met wat wijsheid de vernieuwing in de lijst(en) ter hand te nemen en dat is uiteindelijk toch de belangrijkste taak die een voorzitter te doen heeft.

Ik merk bij mijzelf wel dat de redenen om voor Ruth te gaan nog wat defensief zijn, vooral gericht op het helen van wonden en het klaar maken van een nieuwe sprong. Waar die nieuwe sprong naar toe gaat en hoe krachtig die zal zijn - ik maakte er eerder al kritische opmerkingen over. Wat dat betreft is Sjaak toch een geweldige kandidaat; wat hij doet doet hij krachtig. Ik ben zeker niet gerustgesteld over het punt van de tijdsbesteding, maar dat is uiteindelijk niet waar het om draait. Hij is een man met drive en allemachtig, wat hebben we een dergelijke drive nodig. Sjaak laat niemand neutraal, mij ook niet. Het respect dat ik voor hem heb, neemt ook de het gevoel niet weg dat hij mij en velen anderen met mij niet mee zal nemen in die drive en dat heb ik wel bij Ruth. Vandaar mijn keuze - wat niet wegneemt dat ik met veel plezier de tweede en laatste fase van deze verkiezingen zal volgen en er over zal schrijven als er dingen gebeuren die de moeite waard zijn om nader te beschouwen.