Op 12 april 2022 was het zover: de opening van de viering van 750 jaar stadsrechten van Gouda. Tegelijk was het de opening van de tentoonstelling "Het wonder van Gouda", waarin voor het eerst sinds de dagen van de Beeldenstorm de oude katholieke altaarstukken - gelukkig bewaard gebleven (het 'wonder') werden teruggeplaatst in de sindsdien protestantse St. Jans' kerk. In diezelfde kerk - afgeladen vol, inclusief bezoek van HKH koning Willem Alexander - mocht deze stadsdichter twee gedichten voordragen. Er is veel over deze prachtige lentedag te vertellen, maar ik hou het hier bij de weergaven van de twee gedichten die ik heb voorgedragen.

Het eerste gedicht is een welkom aan alle bezoeker van Gouda en feitelijk een update van een gedicht dat de stadsdichter twee jaar eerder had tijdens een pauze in de pandemie gemaakt, toen we de start van de voorbereiding op het feest hebben gevierd onder de spoortunnel bij het NS station. Het tweede gedicht is speciaal in opdracht gemaakt. De ceremoniemeester, Marien Brand, vroeg om een gedicht waarin waarden als verdraagzaamheid, veelkleurigheid en diversiteit' werden geraakt. Dat zijn best zware woorden. Omdat het feest in 'het schip' van de St. Jan zou worden gevierd, had ik zorg dat het gedicht te zwaar zou worden en dat ik teveel als een dominee op de kansel zou staan. Ook had ik zorg dat als oudere, blanke/witte man met grijs haar, ik precies de verkeerde zou worden gevonden om het hier over te hebben. In de zes weken dat het mij heeft gekost om het gedicht te schrijven, heb ik daar eindeloos mee gespeeld en ook nog wel wat heftige debatten hierover gevoerd met collega-dichters. Uiteindelijk is daar een gedicht uitgekomen waarin ik geprobeerd heb de begrippen heel kort in te vullen en ze te verbinden met de manier waarop mensen in de banken zouden zitten en welke gedachten er in hun omgaan. In letterlijke zin weet ik dat natuurlijk niet, maar ik ben er maar vanuit gegaan dat die gedachten vaak heel wat kleiner zijn dan de grote woorden die ik ging gebruiken. Het kleine en het grote bij elkaar brengen en het eeuwige in het dagelijkse, dat voelde ik als mijn opgave. En bij die ene gelegenheid van de viering van 750 jaar Gouda, vond ik voor het eerst alleen maar terecht om het woord 'eeuwig' te gebruiken.

De rest is voordracht en voor een gedicht als dit is dat alles.