Op maandagmiddag kwam het verzoek binnen bij deze Dichter van Dienst om een gedicht voor te dragen bij de afscheid van van de heer Kroon. Het zou een echte eenzame begrafenis zin van iemand waar bijna niets van bekend was, behalve hoe oud hij was en dat hij ambtenaar bij de gemeente was geweest, waarschijnlijk van de afdeling financiën. Er was heel weinig tijd om iets te schrijven; de volgende ochtend om 09:15 zou de korte dienst zijn bij Monuta. Ik dacht dat een kort gedicht voldoende zou zijn als er zo weinig te melden is, maar een (te) kort en algemeen gedicht versterkt juist de anonimiteit en ik denk dat het de bedoeling is om die anonimiteit juist even op te heffen. Een onderwerp dat van zichzelf al heel zwaar is, kan je beter wat lichter maken. Om dat te bereiken heb ik er ten slotte toe verhalen van gemaakt, bij elkaar gehouden door een verbindend element: de kleine dingen die we allemaal doen als het Prinsjesdag is.
Op de ochtend van de begrafenis leek het er even op dat we in wel heel klein gezelschap zouden zijn. Naast de twee prima vertegenwoordigers van de uitvaartonderneming ook weer twee vertegenwoordigers van de gemeente, onder leiding van de altijd zorgvuldige en trouwe Jaap, en dat zou buiten mijzelf het hele gezelschap zijn. Gelukkig kwam er ook nog een neef en zijn vrouw en een fijn iemand van buurtzorg. Veel konden ook zij niet vertellen, want mijnheer hield echt alles en iedereen van zich af. Gelukkig vertelden zowel zijn neef als de verzorgster dat hij graag naar het nieuws keek, wat mij deed vermoeden dat hij die dag ook zeker naar Prinsjesdag zou hebben gekeken. In hele kleine kring heb ik het gedicht voorgelezen - en dat was het.
